Ως η «Εαρινή σύναξη» των μικροζυθοποιών είχε αποκληθεί η πρωτοβουλία 9 μικρών και τοπικών παραγωγών μπύρας τον περασμένο Μάρτιο για την συγκρότηση ενός φορέα που εκφράζει και εκπροσωπεί τα ιδιαίτερα συμφέροντα τους.
Η αξία της πρωτοβουλίας τους – που δεν στόχευε επ΄ουδενί να ενισχύσει με νέο αίμα τον εργοδοτικό επαγγελματικό συνδικαλισμό- φαίνεται τώρα που η κυβέρνηση τους φορτώνει τα μπουκάλια της ελεγχόμενης παραγωγής τους με επιπλέον φόρους δυσκολεύοντας ακόμη περισσότερο την υπόθεση της παραγωγικής δραστηριότητας με έντονα τοπικά χαρακτηριστικά και εξωστρεφή προσανατολισμό.
Οι 9 παραγωγοί που πήραν την πρωτοβουλία – ο ένας από την Χίο, δύο άλλοι από την Εύβοια, ο τέταρτος από την Τήνο, ο πέμπτος από την Σαντορίνη, ο έκτος από την Κρήτη, ο έβδομος από τις Σέρρες, ο όγδοος από την Πάτρα και ο ένατος από την Κέρκυρα - καθώς και οι συνάδελφοι τους που πλαισίωσαν αυτήν την προσπάθεια ήταν όλοι γεννήθηκαν τα χρόνια της κρίσης. Δηλαδή, έβαλαν χρήματα, χρόνο, κόπο και ιδρώτα και πήραν ρίσκο σε μια πολύ άγρια εποχή. Σήκωσαν μανίκια, χρειάσθηκε να στηθούν αμέτρητες ώρες μπροστά από τα γκισέ της Εφορίας, των Δήμων, της Πολεοδομίας. Έμαθαν να μην βαρυγκωμούν με το τέρας που κρύβεται στους δαιδάλους της γραφειοκρατίας του δημοσίου. Επέλεξαν τα δύσκολα, το δρόμο της παραγωγής. Αποφάσισαν να συνδέσουν την τύχη τους με τον τόπο τους. Και τώρα το πληρώνουν από μια κυβέρνηση που ήρθε με σημαία και ευαγγέλιο την «παραγωγική ανασυγκρότηση». Τώρα, τιμωρούνται και μαζί με εκείνους οι οικογένειες των εργαζομένων τους, εκατοντάδες νέοι επιστήμονες που βρήκαν δίπλα τους δουλειά και ένα ανοιχτό παράθυρο για το μέλλον.
Θα μπορούσαν να αφήσουν τα ωραία λεφτά τους στην άκρη. Να μην ταλαιπωρηθούν. Να το παίζουν μοδάτοι τα καλοκαίρια στις παραλίες με τις πολύχρωμες εισαγόμενες μπύρες τους. Αλλά, δεν … - εκείνοι ήθελαν την δικιά τους ξεχωριστή μπύρα με την ιδιαίτερη γεύση. Την μπύρα που δεν είναι αποτέλεσμα μαζικής παραγωγής – που έχει ημερομηνία λήξης. Όλες φρέσκες, αρκετές από αυτές αφιλτράριστες, με διαφοροποιημένες ιδιαίτερες γεύσεις.
Μια συμβολή στο σύγχρονο αστικό πολιτισμό κομμάτι του οποίου είναι και το κρασί και η μπύρα. Αλλά, πάνω από όλα η δική τους συμβολή έχει να κάνει με την συνειδητοποίηση ότι η ανάπτυξη στην Ελλάδα δεν μπορεί να επιστρέψει χωρίς την εδραιωμένη παρουσία μιας υγιούς, ανταγωνιστικής μικρής, τοπικής επιχειρηματικότητας.
Η κυβέρνηση το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης έφερε και πέρασε από την Βουλή στο άψε σβήσε την τροποποίηση από την 1η Ιανουαρίου του 2016 του καθεστώτος μειωμένου συντελεστή Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης για την μπύρα που παράγεται από ανεξάρτητα μικρά ζυθοποιία, των οποίων η παραγωγή δεν υπερβαίνει τα 200.000 εκατόλιτρα ετησίως. Μια ελληνική πρωτοτυπία από του πουθενά. Και αυτό γιατί το καθεστώς του μειωμένου συντελεστή για τις μικρές ζυθοποιίες ισχύει στην επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως ένα είδος κίνητρου για την μικρή, τοπική παραγωγή.
Όπως καλά έχετε καταλάβει οι άλλοτε ιεροκήρυκες της «παραγωγικής ανασυγκρότησης» τα έβαλαν με τους ίδιους τους φορείς της παραγωγής… Επέλεξαν και πάλι στρατόπεδο!!!
Του Κώστα Τσαούση | Πηγή: protothema.gr
Η αξία της πρωτοβουλίας τους – που δεν στόχευε επ΄ουδενί να ενισχύσει με νέο αίμα τον εργοδοτικό επαγγελματικό συνδικαλισμό- φαίνεται τώρα που η κυβέρνηση τους φορτώνει τα μπουκάλια της ελεγχόμενης παραγωγής τους με επιπλέον φόρους δυσκολεύοντας ακόμη περισσότερο την υπόθεση της παραγωγικής δραστηριότητας με έντονα τοπικά χαρακτηριστικά και εξωστρεφή προσανατολισμό.
Οι 9 παραγωγοί που πήραν την πρωτοβουλία – ο ένας από την Χίο, δύο άλλοι από την Εύβοια, ο τέταρτος από την Τήνο, ο πέμπτος από την Σαντορίνη, ο έκτος από την Κρήτη, ο έβδομος από τις Σέρρες, ο όγδοος από την Πάτρα και ο ένατος από την Κέρκυρα - καθώς και οι συνάδελφοι τους που πλαισίωσαν αυτήν την προσπάθεια ήταν όλοι γεννήθηκαν τα χρόνια της κρίσης. Δηλαδή, έβαλαν χρήματα, χρόνο, κόπο και ιδρώτα και πήραν ρίσκο σε μια πολύ άγρια εποχή. Σήκωσαν μανίκια, χρειάσθηκε να στηθούν αμέτρητες ώρες μπροστά από τα γκισέ της Εφορίας, των Δήμων, της Πολεοδομίας. Έμαθαν να μην βαρυγκωμούν με το τέρας που κρύβεται στους δαιδάλους της γραφειοκρατίας του δημοσίου. Επέλεξαν τα δύσκολα, το δρόμο της παραγωγής. Αποφάσισαν να συνδέσουν την τύχη τους με τον τόπο τους. Και τώρα το πληρώνουν από μια κυβέρνηση που ήρθε με σημαία και ευαγγέλιο την «παραγωγική ανασυγκρότηση». Τώρα, τιμωρούνται και μαζί με εκείνους οι οικογένειες των εργαζομένων τους, εκατοντάδες νέοι επιστήμονες που βρήκαν δίπλα τους δουλειά και ένα ανοιχτό παράθυρο για το μέλλον.
Θα μπορούσαν να αφήσουν τα ωραία λεφτά τους στην άκρη. Να μην ταλαιπωρηθούν. Να το παίζουν μοδάτοι τα καλοκαίρια στις παραλίες με τις πολύχρωμες εισαγόμενες μπύρες τους. Αλλά, δεν … - εκείνοι ήθελαν την δικιά τους ξεχωριστή μπύρα με την ιδιαίτερη γεύση. Την μπύρα που δεν είναι αποτέλεσμα μαζικής παραγωγής – που έχει ημερομηνία λήξης. Όλες φρέσκες, αρκετές από αυτές αφιλτράριστες, με διαφοροποιημένες ιδιαίτερες γεύσεις.
Μια συμβολή στο σύγχρονο αστικό πολιτισμό κομμάτι του οποίου είναι και το κρασί και η μπύρα. Αλλά, πάνω από όλα η δική τους συμβολή έχει να κάνει με την συνειδητοποίηση ότι η ανάπτυξη στην Ελλάδα δεν μπορεί να επιστρέψει χωρίς την εδραιωμένη παρουσία μιας υγιούς, ανταγωνιστικής μικρής, τοπικής επιχειρηματικότητας.
Η κυβέρνηση το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης έφερε και πέρασε από την Βουλή στο άψε σβήσε την τροποποίηση από την 1η Ιανουαρίου του 2016 του καθεστώτος μειωμένου συντελεστή Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης για την μπύρα που παράγεται από ανεξάρτητα μικρά ζυθοποιία, των οποίων η παραγωγή δεν υπερβαίνει τα 200.000 εκατόλιτρα ετησίως. Μια ελληνική πρωτοτυπία από του πουθενά. Και αυτό γιατί το καθεστώς του μειωμένου συντελεστή για τις μικρές ζυθοποιίες ισχύει στην επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως ένα είδος κίνητρου για την μικρή, τοπική παραγωγή.
Όπως καλά έχετε καταλάβει οι άλλοτε ιεροκήρυκες της «παραγωγικής ανασυγκρότησης» τα έβαλαν με τους ίδιους τους φορείς της παραγωγής… Επέλεξαν και πάλι στρατόπεδο!!!
Του Κώστα Τσαούση | Πηγή: protothema.gr