Ο Χρήστος Σούλης υπήρξε ο πρόεδρος που οδήγησε την ποδοσφαιρική ομάδα της Θύελλας Σερρών την περίοδο 1976-1977 στη Β’ Εθνική. Ήταν πολύ δύσκολα τα χρόνια εκείνα ένα αθλητικό σωματείο συνοικίας μίας πόλης να φθάσει τόσο ψηλά και να παρουσιάσει ποδόσφαιρο υψηλής ποιότητας. Ο Χρήστος Σούλης στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Σ.Θ.» μιλά για την περίοδο εκείνη. Με πικρία αναφέρεται στους τοπικισμούς που επικράτησαν και τον ανάγκασαν να αποχωρήσει από την διοίκηση την κρίσιμη περίοδο που το σωματείο αγωνίστηκε στη Β Εθνική( περίοδος 77-78)Χαρακτηρίζει ήρωες τους σημερινούς παράγοντες του ποδοσφαίρου και θυμάται με νοσταλγία την συνεργασία του με τους παλιούς προέδρου της ΕΠΣ Σερρών Γ. Χρηστίδη, Αθ. Χατζηαθασιάδη και Χριστόφορο Χριστοφορίδη.
Κύριε Σούλη υπήρξατε πρόεδρος της ιστορικής ομάδας Θύελλα Σερρών την περίοδο 1976-1977 όταν η ομάδα κέρδισε την άνοδο στη Β’ Εθνική;
Θα σας γυρίσω λίγο ποιο πίσω. Τη Θύελλα δεν την υπηρέτησα μόνο από τη θέση του προέδρου, ήμουν την προηγούμενη χρονιά ταμίας, και γενικός γραμματέας ήταν ο Ξάνθος. Έδωσα εξετάσεις και την άλλη χρονιά ανέλαβα καθήκοντα προέδρου. Μας βοήθησε την εποχή εκείνη ο Πανσερραϊκός με ποδοσφαιριστές και δημιουργήθηκε ένα πολύ καλό σύνολο. Κερδίσαμε το πρωτάθλημα στο Νομό Σερρών και διεκδικήσαμε την άνοδο παίζοντας σε αγώνες κατάταξης με πρωταθλητές άλλων νομών( Μουδανιά, Απόλλων Λάρισας που είχε τον Βαλαώρα, Φίλλιπος Μελίκης και η Πρέβεζα).Με μεγάλο αγώνα και προπονητή τον άξιο προπονητή Τάκη Ηλιάδη καταφέραμε να ανέλθουμε στη Β Εθνική. Έχω όμως ένα παράπονο διότι ενώ δώσαμε μεγάλο αγώνα για τη άνοδο την χρονιά εκείνη οι διοικούντες οι οποίοι ήταν Καμενικιώτες θυμήθηκαν τα τοπικιστικά τους αισθήματα. Πρόβαλαν το επιχείρημα ότι δεν μπορεί να είναι πρόεδρος κάτοικος από την περιοχή του Κατακουνόζι.
Όταν έγιναν αρχαιρεσίες οριακά κατάφερα να εκλεγώ στη διοίκηση με 52 ψήφους. Έγινε αγώνας από συγκεκριμένη ομάδα παραγόντων να μην εκλεγώ στο Δ.Σ΄ώστε να μην είμαι πρόεδρος την χρονιά που θα αγωνιζόμασταν στη Β’ Εθνική. Τι ποιο λογικό και ηθικό να είμαι πρόεδρος και την επόμενη χρονιά. Προσήλθα στη συνεδρίαση για να συνέλθουμε σε σώμα και μου ανακοινώθηκε ότι αποφάσισαν να είναι πρόεδρος το πρώτο εξάμηνο ο Δαλίσκας και το δεύτερο εγώ. Είχαν πραγματοποιήσει τη συνεδρίαση και πήραν αυτή την απόφαση χωρίς την δική μου παρουσία. Είχαν αποφασίσει μέλη του Δ.Σ να πουλήσουν σε άλλες ομάδες ποδοσφαιριστές που είχαν διακριθεί εκείνη την χρονιά στο πρωτάθλημα( Καλαϊτζής στη Δόξα Δράμας. Γερμανός). Όταν μου ανακοινώθηκε η απόφαση τους απευθύνθηκα στον Δαλίσκα και του είπα ότι δεν επιθυμώ να είμαι πρόεδρος του δεύτερο εξάμηνο και του παραχωρώ τη θέση μου. Αποχώρησα από την αίθουσα της συνεδρίασης. Προσπάθησαν να με πείσουν να αναθεωρήσω αλλά αποχώρησα με ψηλά το κεφάλι όπως υπαγόρευε η συνείδηση μου. Για αυτό ανάμεικτα είναι τα συναισθήματα μου από την παρουσία μου στη Θύελλα.
Ποιες ζεστές στιγμές θυμάστε από την επιτυχία της ανόδου;
Σίγουρα τα παιχνίδια κατάταξης με την Πρέβεζα. Πριν το πρώτο παιχνίδι στην Ήπειρο είχαμε επισκεφθεί τον τότε πρόεδρο της ΕΠΣ Σερρών Γεώργιο Χρηστίδη ο οποίος την εποχή εκείνη είχε γνωριμίες σε όλη την Ελλάδα και η προσωπικότητα του εξέπεμπε σεβασμό.Ζήτησε από τον διαιτητή του αγώνα να είναι ακριβοδίκαιος. Πραγματικά το παιχνίδι έγινε στην Πρέβεζα, δεν αδικηθήκαμε αγωνιστικά και φέραμε ισοπαλία. Στο δεύτερο παιχνίδι στο Εθνικό Στάδιο Σερρών κερδίσαμε 3-0 και πήραμε το εισιτήριο της ανόδου.Ένα άλλο παιχνίδι που θυμάμαι ήταν ο αγώνας στα Μουδανιά. Παίκτες των Μουδανιών είχαν πάρει χρήματα να αγωνιστούν με σθένος από την ομάδα της Πρέβεζας. Τελικά κερδίσαμε με σκόρ 0-1 με τέρμα του Καλαϊτζή. Θυμάμαι ότι φύγαμε από το γήπεδο γρήγορα, το κλίμα ήταν ηλεκτρισμένο. Θυμάμαι επίσης με ζεστασιά τους ποδοσφαιριστές Χειμωνίδη κα Τσιμπίρη που έδιναν τον καλύτερο ευαυτό μέσα στο γήπεδο και πρόσφεραν πολλά στη Θύελλα.
Τελικά υπήρχε ανταγωνισμός της Θύελλας με τον Πανσερραϊκό εκείνη την περίοδο ή όχι;
Η θύελλα Σερρών του 1985 λίγες ημέρες πριν την διάλυση της και την συχγχώνευση με τον Σερραϊκό. Ο Φίλλιπας Γερμανός, ο Σάκης Μιντσιώκης και ο Γιάννης Σάββας ήταν ορισμένοι απο τους ποδοσφαιριστές που έζησαν επιτυχίες με την φανέλλα της ιστορικής ομάδας.
Την χρονιά που ήμουν στη διοίκηση δεν υπήρχε ανταγωνισμός αλλά όπως σας είπα υπήρχε συνεργασία και βοήθεια προς την Θύελλα. Την χρονιά της Β Εθνικής δεν γνωρίζω τι έγινε. Η ομάδα δεν πήγε καθόλου καλά. Δεν μπόρεσε να παλέψει την κατηγορία. Δεν είχε η ομάδα δημόσιες σχέσεις, Αν είχα παραμείνει στην ομάδα πιστεύω ότι θα μας βοηθούσε ο Πανσερραϊκός.
Αγκαλιαζόταν η Θύελλα από τους φιλάθλους πέρα από τα στενά όρια των Καμενικίων;
Την πρώτη χρονιά όταν πετύχαμε την άνοδο, ναι είχε αγκαλιαστεί. Την χρονιά της Β Εθνικής λόγω των άσχημων αποτελεσμάτων όχι. Ο φίλαθλος θέλει επιτυχίες και νίκες. Είχαμε γίνει σάκος του μπόξ και η ομάδα κατέληξε τελευταία με 15 βαθμούς και η προτελευταία ομάδα της Ελλασόνας είχε 32 βαθμούς.
Θα μπορούσε την εποχή εκείνη μία σερραϊκή ομάδα να αγωνιστεί σε μία κατηγορία μικρότερη της Α’ Εθνικής στην οποία αγωνιζόταν ο Πανσερραϊκός;
Νομίζω ότι μπορούσε την εποχή εκείνη. Έπρεπε να υπήρχε ένας δορυφόρος με άμεση σχέση με τον Πανσερραϊκό. Η συνεργασία αυτή αναπτύχθηκε επί των ημερών μου, στη συνέχεια ατόνισε. Δεν ξέρω τι είχαν στο μυαλό τους οι παράγοντες της Θύελλας την εποχή εκείνη.
Η αποδυνάμωση του σερραϊκού ποδοσφαίρου αποδίδεται μόνο στην οικονομική κρίση ή είναι ένα φαινόμενο πολλών ετών;
Νομίζω ότι προυπήρχε αλλά έγινε ακόμη πιο έντονο τα τελευταία χρόνια. Τώρα ο παράγοντας έχει μικρές οικονομικές δυνατότητες και δεν αντέχει να του ασκούν κριτική και να χάνει χρήματα που δεν του περισσεύουν. Όταν υπηρέτησα την ΕΠΣ είχαμε στο δυναμικό μας 118 σωματεία, υπήρχε φοβερός ανταγωνισμός και τα γήπεδα ήταν γεμάτα. Είναι λυπηρό ότι συρρικνώθηκε το δυναμικό της ΕΠΣ Σερρών. Οι άνθρωποι που ασχολούνται με τα διοικητικά των ερασιτεχνικών ομάδων είναι ήρωες.
Τι θυμάστε από τις συνεργασίες σας με τους παράγοντες της ΕΠΣ Σερρών;
Ημουν τυχερός γιατί εθήτευσα στην ΕΠΣ Σερρών επι Γ. Χρηστίδη, Αθανάσιου Χατζηαθανασιάδη αλλά και Χριστόφορου Χριστοφορίδη. Σε όλες τις διοικήσεις που συμμετείχα υπήρχε συνοχή, σωστή συνεργασία και κριτήριο μας ήταν η άνοδος του τοπικού μας ποδοσφαίρου.
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου | Πηγή: sertharros.gr
Κύριε Σούλη υπήρξατε πρόεδρος της ιστορικής ομάδας Θύελλα Σερρών την περίοδο 1976-1977 όταν η ομάδα κέρδισε την άνοδο στη Β’ Εθνική;
Θα σας γυρίσω λίγο ποιο πίσω. Τη Θύελλα δεν την υπηρέτησα μόνο από τη θέση του προέδρου, ήμουν την προηγούμενη χρονιά ταμίας, και γενικός γραμματέας ήταν ο Ξάνθος. Έδωσα εξετάσεις και την άλλη χρονιά ανέλαβα καθήκοντα προέδρου. Μας βοήθησε την εποχή εκείνη ο Πανσερραϊκός με ποδοσφαιριστές και δημιουργήθηκε ένα πολύ καλό σύνολο. Κερδίσαμε το πρωτάθλημα στο Νομό Σερρών και διεκδικήσαμε την άνοδο παίζοντας σε αγώνες κατάταξης με πρωταθλητές άλλων νομών( Μουδανιά, Απόλλων Λάρισας που είχε τον Βαλαώρα, Φίλλιπος Μελίκης και η Πρέβεζα).Με μεγάλο αγώνα και προπονητή τον άξιο προπονητή Τάκη Ηλιάδη καταφέραμε να ανέλθουμε στη Β Εθνική. Έχω όμως ένα παράπονο διότι ενώ δώσαμε μεγάλο αγώνα για τη άνοδο την χρονιά εκείνη οι διοικούντες οι οποίοι ήταν Καμενικιώτες θυμήθηκαν τα τοπικιστικά τους αισθήματα. Πρόβαλαν το επιχείρημα ότι δεν μπορεί να είναι πρόεδρος κάτοικος από την περιοχή του Κατακουνόζι.
Όταν έγιναν αρχαιρεσίες οριακά κατάφερα να εκλεγώ στη διοίκηση με 52 ψήφους. Έγινε αγώνας από συγκεκριμένη ομάδα παραγόντων να μην εκλεγώ στο Δ.Σ΄ώστε να μην είμαι πρόεδρος την χρονιά που θα αγωνιζόμασταν στη Β’ Εθνική. Τι ποιο λογικό και ηθικό να είμαι πρόεδρος και την επόμενη χρονιά. Προσήλθα στη συνεδρίαση για να συνέλθουμε σε σώμα και μου ανακοινώθηκε ότι αποφάσισαν να είναι πρόεδρος το πρώτο εξάμηνο ο Δαλίσκας και το δεύτερο εγώ. Είχαν πραγματοποιήσει τη συνεδρίαση και πήραν αυτή την απόφαση χωρίς την δική μου παρουσία. Είχαν αποφασίσει μέλη του Δ.Σ να πουλήσουν σε άλλες ομάδες ποδοσφαιριστές που είχαν διακριθεί εκείνη την χρονιά στο πρωτάθλημα( Καλαϊτζής στη Δόξα Δράμας. Γερμανός). Όταν μου ανακοινώθηκε η απόφαση τους απευθύνθηκα στον Δαλίσκα και του είπα ότι δεν επιθυμώ να είμαι πρόεδρος του δεύτερο εξάμηνο και του παραχωρώ τη θέση μου. Αποχώρησα από την αίθουσα της συνεδρίασης. Προσπάθησαν να με πείσουν να αναθεωρήσω αλλά αποχώρησα με ψηλά το κεφάλι όπως υπαγόρευε η συνείδηση μου. Για αυτό ανάμεικτα είναι τα συναισθήματα μου από την παρουσία μου στη Θύελλα.
Ποιες ζεστές στιγμές θυμάστε από την επιτυχία της ανόδου;
Σίγουρα τα παιχνίδια κατάταξης με την Πρέβεζα. Πριν το πρώτο παιχνίδι στην Ήπειρο είχαμε επισκεφθεί τον τότε πρόεδρο της ΕΠΣ Σερρών Γεώργιο Χρηστίδη ο οποίος την εποχή εκείνη είχε γνωριμίες σε όλη την Ελλάδα και η προσωπικότητα του εξέπεμπε σεβασμό.Ζήτησε από τον διαιτητή του αγώνα να είναι ακριβοδίκαιος. Πραγματικά το παιχνίδι έγινε στην Πρέβεζα, δεν αδικηθήκαμε αγωνιστικά και φέραμε ισοπαλία. Στο δεύτερο παιχνίδι στο Εθνικό Στάδιο Σερρών κερδίσαμε 3-0 και πήραμε το εισιτήριο της ανόδου.Ένα άλλο παιχνίδι που θυμάμαι ήταν ο αγώνας στα Μουδανιά. Παίκτες των Μουδανιών είχαν πάρει χρήματα να αγωνιστούν με σθένος από την ομάδα της Πρέβεζας. Τελικά κερδίσαμε με σκόρ 0-1 με τέρμα του Καλαϊτζή. Θυμάμαι ότι φύγαμε από το γήπεδο γρήγορα, το κλίμα ήταν ηλεκτρισμένο. Θυμάμαι επίσης με ζεστασιά τους ποδοσφαιριστές Χειμωνίδη κα Τσιμπίρη που έδιναν τον καλύτερο ευαυτό μέσα στο γήπεδο και πρόσφεραν πολλά στη Θύελλα.
Τελικά υπήρχε ανταγωνισμός της Θύελλας με τον Πανσερραϊκό εκείνη την περίοδο ή όχι;
Η θύελλα Σερρών του 1985 λίγες ημέρες πριν την διάλυση της και την συχγχώνευση με τον Σερραϊκό. Ο Φίλλιπας Γερμανός, ο Σάκης Μιντσιώκης και ο Γιάννης Σάββας ήταν ορισμένοι απο τους ποδοσφαιριστές που έζησαν επιτυχίες με την φανέλλα της ιστορικής ομάδας.
Την χρονιά που ήμουν στη διοίκηση δεν υπήρχε ανταγωνισμός αλλά όπως σας είπα υπήρχε συνεργασία και βοήθεια προς την Θύελλα. Την χρονιά της Β Εθνικής δεν γνωρίζω τι έγινε. Η ομάδα δεν πήγε καθόλου καλά. Δεν μπόρεσε να παλέψει την κατηγορία. Δεν είχε η ομάδα δημόσιες σχέσεις, Αν είχα παραμείνει στην ομάδα πιστεύω ότι θα μας βοηθούσε ο Πανσερραϊκός.
Αγκαλιαζόταν η Θύελλα από τους φιλάθλους πέρα από τα στενά όρια των Καμενικίων;
Την πρώτη χρονιά όταν πετύχαμε την άνοδο, ναι είχε αγκαλιαστεί. Την χρονιά της Β Εθνικής λόγω των άσχημων αποτελεσμάτων όχι. Ο φίλαθλος θέλει επιτυχίες και νίκες. Είχαμε γίνει σάκος του μπόξ και η ομάδα κατέληξε τελευταία με 15 βαθμούς και η προτελευταία ομάδα της Ελλασόνας είχε 32 βαθμούς.
Θα μπορούσε την εποχή εκείνη μία σερραϊκή ομάδα να αγωνιστεί σε μία κατηγορία μικρότερη της Α’ Εθνικής στην οποία αγωνιζόταν ο Πανσερραϊκός;
Νομίζω ότι μπορούσε την εποχή εκείνη. Έπρεπε να υπήρχε ένας δορυφόρος με άμεση σχέση με τον Πανσερραϊκό. Η συνεργασία αυτή αναπτύχθηκε επί των ημερών μου, στη συνέχεια ατόνισε. Δεν ξέρω τι είχαν στο μυαλό τους οι παράγοντες της Θύελλας την εποχή εκείνη.
Η αποδυνάμωση του σερραϊκού ποδοσφαίρου αποδίδεται μόνο στην οικονομική κρίση ή είναι ένα φαινόμενο πολλών ετών;
Νομίζω ότι προυπήρχε αλλά έγινε ακόμη πιο έντονο τα τελευταία χρόνια. Τώρα ο παράγοντας έχει μικρές οικονομικές δυνατότητες και δεν αντέχει να του ασκούν κριτική και να χάνει χρήματα που δεν του περισσεύουν. Όταν υπηρέτησα την ΕΠΣ είχαμε στο δυναμικό μας 118 σωματεία, υπήρχε φοβερός ανταγωνισμός και τα γήπεδα ήταν γεμάτα. Είναι λυπηρό ότι συρρικνώθηκε το δυναμικό της ΕΠΣ Σερρών. Οι άνθρωποι που ασχολούνται με τα διοικητικά των ερασιτεχνικών ομάδων είναι ήρωες.
Τι θυμάστε από τις συνεργασίες σας με τους παράγοντες της ΕΠΣ Σερρών;
Ημουν τυχερός γιατί εθήτευσα στην ΕΠΣ Σερρών επι Γ. Χρηστίδη, Αθανάσιου Χατζηαθανασιάδη αλλά και Χριστόφορου Χριστοφορίδη. Σε όλες τις διοικήσεις που συμμετείχα υπήρχε συνοχή, σωστή συνεργασία και κριτήριο μας ήταν η άνοδος του τοπικού μας ποδοσφαίρου.
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου | Πηγή: sertharros.gr