Δικηγόρος, δάσκαλος, δημοσιογράφος και πολιτικός από τη Νιγρίτα Σερρών. Δίδαξε ως δάσκαλος στο Σιτοχώρι Σερρών, την Κωνσταντινούπολη και την Καβάλα. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα, τη Γαλλία και τη Γερμανία και άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου (στα Σέρρας 1923 - 1926) καθώς και του δημοσιογράφου.
Στα 1892 - 93 εξέδωσε στην Αθήνα την "Γενικήν Επιθεώρησιν".
Υπήρξε πρωτεργάτης του Μακεδονικού Αγώνα και ένας πραγματικός εθναπόστολος για την ελευθερία της Μακεδονίας, δημοσιεύοντας πύρινα άρθρα και οργανώνοντας τις πρώτες μυστικές ένοπλες ομάδες για την υπεράσπισή της. Γι' αυτό του τον σκοπό συνεργάστηκε με ό,τι ζωντανό στοιχείο υπήρχε την εποχή εκείνη (Σ.Δραγούμης, Π. Μελάς, Α. Κορομηλάς, Δ. Καλαποθάκης, Β. Γαβριηλίδης κ.ά.). Στα 1905 περιοδεύει στην Αμερική, δημοσιογραφεί στην εφημερίδα «Θερμοπύλαι» (αρχισυντάκτης) και αγοράζει την "Αθηνά". Ταυτόχρονα αρθρογραφεί για τη Μακεδονία τα ελληνικά δίκαια και ενισχύει οικονομικά τον διεξαγόμενο Μακεδονικό Αγώνα.
Με το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων και ενώ απουσιάζει στην Αμερική, εκλέγεται βουλευτής Σερρών (1915) με το κόμμα του Βενιζέλου. Στις εκλογές της 1-11-1920 ξαναβγαίνει, αλλά αυτή τη φορά με το Λαϊκό κόμμα, αναλαμβάνοντας υπουργός Γεωργίας λίγο πριν τη Μικρασιατική καταστροφή (2-3-1922), καθώς και υπουργός παιδείας στην Οικουμενική της 7-11-1926. Εκλέγεται βουλευτής στις 25-9-1932, καθώς και στις 9-6-1935. Λίγους μήνες μετά (10-10-1935) προσχωρεί στη Λαϊκή Ριζοσπαστική Ένωση των Κονδύλη - Θεοτόκη και την επόμενη χρονιά γίνεται πρόεδρος της Επιτροπής κρατικών προμηθειών.
Η κατοχή τον βρίσκει φτωχό, όπως φτωχός έζησε στο μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του, με μια μικρή σύνταξη. Πέθανε στο Βόλο στα 1945. Έγραψε την «Ιστορία των Αθηνών», έκδ. Ι. Σαλιβέρου, Αθήνα 1901, την «Επιτομή Ρωμαϊκού Δικαίου» και πολλές ιστορικές και νομικές εργασίες. Μετέφρασε: «Ρωμαίκή Ιστορία» του Dury, την «Παγκόσμια Ιστορία» του Jager, το «Περί δικαίου των Πανδεκτών» του Windscheid κ.ά.
Η προτομή του (έργο του ανεψιού του Ουμβέρτου) βρίσκεται στην κεντρική πλατεία της Νιγρίτας.